Czy zastanawiałeś się kiedyś nad tym, jak wygląda życie pisarza? Czy wiesz, że jest ono niekończącą się gonitwą za weną, próbą uchwycenia tego, czego tak faktycznie nie da się uchwycić? Czy wiesz, że znakomita książka powstaje w znoju, w pocie czoła i naznaczona jest wręcz krwią autora? Jeśli wydaje Wszyscy się, że wystarczy usiąść przed komputerem i rozpocząć pisać, to jesteś w wielkim błędzie. Praca autorska to ciężka harówka, ma możliwość wręcz ciężka od pracy w kopalni, bo nie niszczy ciała, niemniej jednak maksymalnie wykorzystuje umysł i w pewnych przypadkach wręcz zderza go z ziemią.
Nawet prosta historia wymaga połączenia faktów, nadania jej tej spójności, opisania wiarygodnymi i naturalnymi dialogami, które nie będą gryzły się z charakterystyką bohaterów. Książkę piszę się etapami, najpierw kreujemy jej szkic, a do tego szkicu wykorzystuje się taktykę płatka śniegu. Wszystkie książki warte przeczytania mniej lub bardziej, niemniej jednak w praktyce w każdym momencie bazują na tej technologii. Pisarz oczekuje na wenę, dzień w dzień chwyta za pióro i zaczyna wzbogacać własną historię. Raz muza jest dla niego łaskawa i daje mu potok pomysłu, które płyną niczym dzika rzeka i których w żaden sposób nie da się ujarzmić. Innym razem wena odchodzi, a pisarz zostaje z pustymi rękami. Ciekawe książki nie powstają ot tak sobie, one są wynikiem tych przypływów weny, a na oficjalnej premierze ludzie gratulują autorowi, wychwalają jego dzieło. On sam tylko wie, jaką drogę musiał przejść, aby spłodzić coś, czym teraz zachwyca się tak sporo osób. Drogę przez mękę, niemniej jednak do sukcesu.
Zobacz także: kopalniawiedzy.com
